بدون شک همه با نام “بازار لیلامی” آشنا هستیم، بازاری که انواع لباس‌های دست‌دوم را می‌توان در آن پیدا کرد. البته تصور بسیاری‌ها این است که مردم به خاطر قیمت ارزان به این بازارها مراجعه می‌کنند، اما در صحبتی که من با تعدادی از مشتریان این بازارها داشتم، آنان دلیل اصلی مراجعه‌شان را کیفیت بالای این اجناس می‌دانند.
دکان‌های لیلامی را می‌توان در بخش‌های مختلف کابل پیدا کرد، اما شاید بازار لیلامی سینما پامیر یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها در کابل باشد. در این بازار می‌توان از بوت‌های دست‌دوم تا کتاب و لباس زیر را پیدا کرد.
در این دکان‌ها مشتریان زیادی نیز به چشم می‌خورند و گویا اقتصاد ضعیف و مهاجرت روی کسب و کار این طبقه تاثیری نگذاشته و مشتریانی از تمام اقشار، از مردان و زنان شیک‌پوش گرفته تا مردمانی با ظاهر فقیر را می‌توان دید.
بر خلاف بسیاری از دوکان‌داران شهر که مشتریان زیادی ندارند، دوکان لیلامی‌فروشی همیشه پر است، یک مشتری بیرون نمی‌رود که دیگری از راه می‌رسد به همین دلیل دوکان‌داری که فرصت مصاحبه‌کردن را داشته باشد، به ندرت پیدا می‌شود و باید برای مصاحبه‌گرفتن، مدتی را انتظار کشید.
بلال زمان، پسر جوانی است که در یکی از دوکان‌های لیلامی‌فروشی در سینمای پامیر مشغول کار است. او شش ماه می‌شود به این کار روی آورده است. بلال هر چند نمی‌توانست دری را به درستی صحبت کند، گفت:” تمام عمر خود را در پاکستان سپری کردم، خانواده‌ام در پاکستان است و برای کار به کشور آمده.”
بلال شرح می‌دهد کالاها از کشورهای اروپایی و امریکایی به دبی و بعد از دبی به پاکستان و از آن‌جا وارد افغانستان می‌شود.
او علت رونق دوکان‌های لیلامی را، مرغوب و با کیفیت بودن جنس‌های دست‌دوم می‌داند.
زن جوان و شیک‌پوشی که نخواست نامش گرفته شود، برای خرید لباس به بازار لیلامی آمده بود. او گفت: این لباس‌ها از کیفیت خوبی برخوردار بوده و نیز ارزان‌تر است، به همین دلیل توجه خریداران را به خود جلب می‌کند.
سید عظیم، یکی دیگر از همین دکان‌داران است. او که 20 سال است در سینما پامیر دکان دارد، از کارش راضی است و می‌گوید: اوضاع کار خوب است، می‌تواند از فایده همین دکان ماهانه 15 هزار کرایه به دولت داده و خرج خانواده را مهیا سازد.
او نیز علت علاقه مردم به لیلامی را کیفیت خوب، ارزان‌بودن و به مد بودن لباس‌های لیلامی خوانده، گفت: این لباس‌ها مدل خارجی است و مردم خوش‌شان می‌آید و می‌خرند.
هر چند گفته می‌شود لباس‌های لیلامی ارزان است، اما چیزهای بسیار گرانی نیز در میان آنان یافت می‌شود. از جمله یک بوت دست‌دوم که گویا اصل است، تا چندین هزار افغانی هم قیمت دارد.
هم‌چنین یکی از دلایلی که مردم را از خرید پوشاک نو باز می‌دارد، کم‌کیفیت بودن آن است.
