مقاله

کجای کابل جور است که برقش باشد!

“کجای کابل جور است که برقش باشد” این پاسخ پیرمرد همسایه است، وقتی می‎پرسم که “چرا این روزها برق نامنظم شده و ساعات طولانی قطع می‎شود؟

با این پاسخ بیشتر عصابی می‌شوم و با ناراحتی تمام کوشش می‎‌کنم در روشنای کم‎نور مهتاب روی حویلی، چشمانم را به چنین حالتی عادت بدهم. با خود می‎گویم شاید حرف پیرمردی‎که سال‎های عمرش در این شهر گذشته و روزهای پاک و آرام پایتخت را نیز به یاد دارد، راست باشد.

به‌راستی وقتی نظام شهری از هم گسیخته، فیوز برق کشور در آن‌سوی مرزها باشد، مخالفان مسلح در کمین برق، آب‌های سرگردان بلااستفاده مانده و جنجال‌های سیاسی نیز تمامی نداشته باشد، حال و روز پایتخت‌نشینان نیز در تاریکی سقوط خواهد کرد.

در چنین وضعیتی است که برق کابل هر از گاهی، مثل اوضاع عمومی‌اش دچار فراز و فرود می‌شود و با سایه – روشن‎های مکررش، تصویر شب‎های پایتخت را با وحشت و هراس بیشتری در می‌آمیزد. در طول پانزده سالی که از حکومت‎داری نوین در کشور می‎‎گذرد، عبور از تاریکی پایتخت و رسیدن به روشنایی همیشگی؛ یکی از وعده‎های مسوولان بوده، ولی گویا این آرزو را خیلی از کابل نشینان باید به گور ببرند.

مشکل نبود برق زمانی مضاعف می‎شود که مسافر کوچه‎های تاریک پایتخت، ب‌خصوص در نواحی حاشیه‎یی شهر باشی. زمانی‎که صدای پای سارقان فرصت‎طلب، ترس از مرگ و یا دست‌کم از دست دادن اموال و پول همراهت را به همراه داشته یا پارس سگ‎های ولگرد مو براندامت راست کند. حد اقل دو مورد از رخداد سرقت اموال همراه در طول هفتۀ گذشته برای دو تن از کسانی که نویسنده در جریان آن قرار دارد، رخ داد. هر دو مورد در کوچه‎های تاریک ناحیه ۱۳ بود که دزدان با استفاده از نبود برق به اهداف‌شان حمله‌ور شدند و دار و ندارشان را ربودند.

این تهدید از آن رو جدی است که شهر کابل از لحاظ امنیتی به اندازۀ کافی مشکل دارد و کنترول اوضاع در شرایط عادی برای نیروهای امنیتی بسیار دردسرساز شده است، چه رسد که تاریکی نیز به این وخامت اوضاع کمک کند. به همین دلیل است که بیشتر جرایم جنایی شب‌هنگام رخ می‌دهد، زیرا سارقان و تروریست‌ها با استفاده از تاریکی و با اطمینان از این‌که شناخته نخواهند شد هر کاری دل‌شان بخواهد انجام می‌دهند.

بسیاری از شهروندان، مسوول این نارسایی در برق‌رسانی را، نهاد متصدی برق؛ چون شرکت برشنا یا برخی از نهادهای دیگر می‎دانند. اما حقیقت این است که مشکل برق کابل با راهکارهای موقتی و اقدامات مقطعی نهادهای مسوول یک بخش قابل حل نیست. راه حل این مشکل همیشگی باید از رهگذر طرح‎های درازمدت جست‌وجو شود. یکی از این راه‎ها را می‎توان در فعال‎سازی منابع داخلی تولید برق دانست.

وجود منابع آبی فراوان در کشور ایجاب می‎کند تا از منابع کمکی جامعۀ جهانی برای ایجاد مراکز تولید برق داخلی بهره‎برداری شود. بدون شک، هرگاه چنین راهکاری برای تأمین برق کشور، از جمله پایتخت روی دست گرفته نشود، برق کابل نیز همانند بسیاری از امور دیگر پایتخت نابه‌سامان باقی خواهد ماند.

نوشته‌های مشابه

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا