سرمایهگذاریهای میلیاردی، از وعده تا عمل
وزارت انرژی و آب از سرمایهگزاری میلیاردی قزاقستان در بخش انرژی کشور سخن گفت. پیش از این نیز تعهدهایی از سوی سرمایهگذاران داخلی و خارجی در این بخش صورت گرفته است. اما حقیقت این است که رسیدن به مرحلۀ عملی این سرمایهگزاریها نیازمند بسترسازی بیشتر و فراهمآوری تسهیلات بهتر است.
اندیشیدن تمهیدات لازم برای رفع قوانین دستوپاگیر و ایجاد مشوقهای قانونی برای جلب نظر سرمایهگذاران، از اولویتهای بسیار مهم در این عرصه است. تغییر قوانین و مقررات و ایجاد ضوابط جدید در حوزۀ سرمایهگذاری علاوه بر اینکه امری ضروری به منظور تسهیل روند ورود سرمایهگذاران به پروژههای تعریفشده محسوب میشود، اما این تغییرهای مثبت و رو به جلو باید به گونهیی باشد که سرمایهگذار بتواند آیندۀ پیش روی فعالیت اقتصادی خود را در کشور پیشبینی کند.
اما متأسفانه نبود چشمانداز مشخص سرمایهگذاري در فعالیتهای اقتصادي کشور در دورههای پیش رو یکی از مهمترین آفتهای جذب سرمایهگذاری در کشور بوده است. به نظر میرسد هرگونه تغییر و تحول و تسهیل قوانین و سایر ضوابط سرمایهگذاری باید به گونهیی انجام شود که سرمایهگذاران قادر به مشاهده و پیشبینی نسبی آینده باشند و بتوانند با برنامهریزی مشخص فعالیتهای خود را انجام داده و نسبت به مسیرهای پیش رو برنامهریزی کنند.
این در حالی است که طی سالهای اخیر علاوه بر ناامنی، فساد و نبود امکانات کافی، وجود برخی ضوابط و قوانین دستوپاگیر، مانع از جذب سرمایهگذاران برای پروژههای اقتصادی در سراسر کشور بوده است.
در شرایطی که پیششرطهای مختلفی برای جلب نظر سرمایهگذاران و جذب سرمایههای بخش خصوصی به پروژههای اقتصادی مطرح میشود، ایجاد اعتماد در سرمایهگذاران برای ورود آنها به عرصههای مختلف سرمایهگذاری مهمترین قدم محسوب میشود.
بنابراین، دولت وظیفه دارد بستر مناسب را برای سرمایهگذاران به وجود آورد تا آنها نیز با تکیه بر این اعتماد به سرمایهگذاری بپردازند؛ ضمن اینکه باید امنیت و اعتماد را برای سرمایهگذاران ایجاد کرد. به این معنا که سرمایهگذار بايد علاوه بر مشارکت در پروژههای عمرانی با تکیه بر اعتمادسازی صورتگرفته، امنیت لازم را بابت آینده سرمایهگذاری و چشمانداز فعالیت خود داشته باشد.
در نتیجه، باید شرایطی فراهم شود تا سرمایهگذاران از سرمایهگذاری نترسند. کسانی که به دنبال سرمایهگذاری و ایجاد اشتغال هستند باید به طور همهجانبه حمایت شوند. اما اگر کسانی به دنبال زمینخواری و مسایل دیگر باشند شرایط برایشان بسیار ناامن باشد و باید از کار خود بترسند.
آنچه مسلم است اینکه احساس تهدید برای سرمایهگذار مانع سرمایهگذاری میشود؛ زیرا سرمایهگذار همیشه محتاط است؛ پول هم به جایی میرود که هیچ خطری آن را تهدید نکند. پس باید شرایط به گونهیی فراهم شود که احساس تهدید ایجاد نگردد.
در نهایت، تا شرایط لازم، امنیت کافی و قوانین اعتمادساز ایجاد نگردد، عملی شدن سرمایهگذاریهای تعهدشده امکانپذیر نخواهد شد.