از راه می‌گذشتم که چشمم به یکی نقاشی‌های روی دیوار افتاد که با یک تصویر و جمله کوتاه، هزاران پیام و هزاران درد جامعه فقیر و درددیده افغانستان را با موجودیت تعدادی افراد مفسد و وطن‌فروش برای هر رهگذر می‌رساند.
بعد از اندکی خیره شدن و فکر کردن به نقاشی خواستم از شهروندانی که از همان مکان می‌گذشتند و به نقاشی نگاه عمیق می‌کردند و با صدای پر از بغض می‌گفتند:«آه از دست شما تکه، تکه شدیم و از گرسنگی و بیکار می‌موریم» بپرسم که این نقاشی چی معنی به آنها می‌دهد. حرف‌ها و کلمات جالب، پر از درد در این مورد شنیدم که حتی خودم به چند لحظه هنگ کردم و از حرف زدن ماندم.
ابتدا از کاکایی که با کراچی خالی و لب و دهن خشک خود از مقابل دیوار نقاشی شده، می‌گذشت پرسیدم که این نقاشی به او چی معنی می‌دهد؟
کاکا در جواب من گفت:«دخترم خودت با سواد و تحصیل‌کرده و درک می‌کنی که ما چی در حال هستیم و در این تصویر چی نوشته شده است و خود تصویر چی معنی می‌دهد. یک زمان یادم می‌آید که یگان وکیلای پارلمان هر لحظه می‌آمدند و به ما می‌گفتند که به ما رأی بتین، ما برتان کار میتیم و خانه و زندگی‌تان را جور می‌کنیم، اما همه‌شان ما را بازی دادند و زندگی ما را از بد بدتر ساختند و در گذشته اگر، نان خوردن را پیدا می‌کردیم حالا همو را هم از دست این خائن‌ها و وطن‌فروش‌ها به مشکل پیدا می‌کنیم و حال همین‌ها آمدند و باز ما را بازی می‌دهند که این کار را می‌کنیم و آن کار را می‌کنیم برتان، خواهان رأی ما هستند و هیچ نمی‌شرمند هم.»
زاهد یکی از جوانان تحصیل‌کرده بود که پیام این نقاشی را چنین بیان کرد:«ببینید ما در کشور جنگ‌زده مثل افغانستان زندگی می‌کنیم که هر روز با مشکلات مختلف روبرو می‌شویم، اما این انتخابات فرصت خوب است برای شناسایی شماری افراد که در گذشته اصلا کار نکرده‌اند، اما حالا مانند خر خود را برای مردم زحمتکش نشان می‌دهند و ما هرگز فریب این انسان‌ها را نخواهیم خورد.»
در سال‌های اخیر دیوارهای کابل را گروه هنر “هنرسالار” نقاشی می‌کند که این از آخرین کار آنها است.از آقای امید شریفی، مسول این گروه پرسیدم که هدف آنها از این نقاشی چیست؟
آقای شریفی در پاسخ گفت که اکنون موضوع انتخابات است و کمپین کاندیدان هم به صورت جدی روان است و ما با نقاشی این تصویر خواستیم که به مردم بفهمانیم که دیگر فریب انسان‌ها به ویژه آنهایی که همانند مرکب خود را در این روزها زحمتکش و پرکار نشان می‌دهند و اما در اصل مثل پلنگ هستند را نخورند، مسوولانه از حق رأی خود استفاده کنند و به آنهایی که برایشان فقط در جریان کمپین‌ها نان و پول می‌دهند و آینده‌شان را تضمین نمی‌کنند، رأی ندهند.
این نقاشی مرکب «خر» است که نیم بدن او با تن کردن پوست پلنگ با پیام «به هر رنگی که خواهی جامه می‌پوش، من از طرز خرامت می‌شناسم» روی یکی از دیوارهای شهر طراحی شده است.
گزارش: تمنا بهار
