اگر ترمپ با تروریزم مبارزه کرده، چرا مورد تایید طالبان است؟
منبع: رویترز/ مکس بوت/ مترجم: شریفه عرفانی
با پیشرفت برنامه‌های هسته‌یی کوریای شمالی و ایران از زمان روی کار آمدن او و تبدیل شدن چین و روسیه به تهدیدهای بزرگ‌تر نسبت به هر زمان دیگر، ترمپ غیر از تلاش برای جنگ با تروریزم، چیز زیادی ندارد که در امور خارجی به آن افتخار کند، اما حتی در همین مورد هم، سابقۀ چندان درخشانی ندارد و تنها با تحریف روشن واقعیت و دروغ‌های صریح، می‌توان از اقداماتش دفاع کرد.
در مناظرۀ هفتۀ گذشته، پنس، معاون رییس‌جمهور وانمود کرد که دولت اسلامی پیش از اینکه ترمپ «ارتش امریکا را به سویشان گسیل دهد و نیروهای مسلح خلافت داعش را نابود کنند» موفق به پیروزی شده بودند. او سعی کرد این موفقیت را با ضعف باراک اوباما مقایسه کند.
پنس ادعا کرد، هنگامی که جو بایدن، معاون رییس جمهور بود، ما فرصت نجات کایلا مولر(یکی از قربانیان دولت اسلامی) را در اختیار داشتیم، اما کاخ سفید «یک ماه درنگ کرد» و زمانی که «نیروهای مسلح سرانجام دست به کار شدند، مشخص شد که او دو روز پیش‌تر از آنجا منتقل شده بود.»
هیچ‌یک از ادعاها دقیق نیست. تلاش برای مبارزه با دولت اسلامی، میراث به جا مانده از اوباما برای ترمپ بود. وقتی ترمپ روی کار آمد، دولت اسلامی قبلا نیمی از قلمروی خلافت خود را از دست داده بود.
در مورد ماموریت ناموفق برای نجات مولر و سایر گروگان‌ها: طبق نشریۀ پست در سال۲۰۱۵ در دورۀ اوباما کم‌تر از ۴۸ساعت طول کشید تا کاخ سفید دستورحمله‌یی خطرناک، اما ناموفق را امضا کند که شامل اعزام بیش از ۱۰۰نیروی عملیات ویژه به قلب جبهۀ دشمن در خاک سوریه بود.
با اینکه دولت ترمپ می‌تواند اعتبار کشتن رهبر دولت اسلامی را از آن خود بداند، اما جنبش واقعی هنوز تا نابودی فاصلۀ بسیاری دارد. وال استریت ژورنال اخیرا گزارش داده است: «دولت اسلامی علی‌رغم عقب‌نشینی در سال گذشته، همچنان منابع سرشاری از پول نقد در اختیار دارد. مقامات امنیتی ایالات متحده و غرب هشدار می‌دهند که داعش ذخایر مالی وسیعی در اختیار دارد که می تواند از آن برای احیای مجدد خود و طرح حملات خطرناک استفاده کند. «تصمیم خودخواهانۀ ترمپ درمورد کنارگذاشتن متحدان کُرد ما، کار کنترول دولت اسلامی در سوریه را دشوارتر می‌کند.»
در همین حال، اگر ترمپ به وعدۀ اخیر خود مبنی بر بیرون کشیدن همۀ نیروهای امریکایی تا کرسمس عمل کند، دولت اسلامی در افغانستان بسیار منتفع خواهد شد. در این صورت، ایالات متحده خیلی زودتر از آنچه که مقامات امریکایی هنگام امضای توافق‌نامه ماه فبروری به طالبان تعهد داده بودند، وعدۀ خود را عملی خواهند کرد.
البته ذی‌نفع اصلی دیگر از عقب‌نشینی امریکا، طالبان خواهد بود، یک جنبش تروریستی که علی‌رغم فشار ایالات متحده، از قطع رابطه با القاعده خودداری می‌کند.
طالبان از اینکه ترمپ اشتیاق بسیاری برای کنارگذاشتن متحدان امریکا دارد، بسیار خرسند است. یکی از رهبران ارشد طالبان به سی.بی.اس نیوز گفت: «ما امیدواریم که او در انتخابات پیروز شود و حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان را پایان دهد.»
اینکه طالبان ترمپ را تایید می‌کنند، نشان می‌دهد که ادعاهای وی (رییس‌جمهوری سخت‌گیر در مبارزه با تروریزم) لافِ گزافی بیش نبوده است.
همچنین، ترمپ در انجام اقدامات بیش‌تر برای مبارزه با خشونت نژادپرستان سفیدپوست در کشور خود ناکام ماند. در واقع، سخنان ستیزه‌جویانۀ وی، راست‌گرایان افراطی را تشویق به خشونت بیش‌تر کرد.
همان‌طور که یکی از پیش‌کسوتان کاخ سفید در دورۀ کلینتون اظهار داشت، ترمپ رسانه‌ها را دشمن مردم خواند و سزار سایوک بمب‌هایی لوله‌یی به سی.ان.ان و سایر رسانه‌هایی که ترمپ از آن‌ها خشمگین بود ارسال کرد.
ترمپ معترضان جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» را آشوب‌طلب و اغتشاش‌گر خواند و بنابر ادعاها کایل ریتن‌هاوس، در جریان اعتراضات در کنوشا دو نفر را کشت.
ترمپ در تویت خود نوشت: «میشیگان را آزاد کنید» و شش مرد، هفتۀ گذشته به اتهام برنامه‌ریزی برای ربودن گرتچن ویتمر، فرماندار میشیگان دستگیر شدند. نشریۀ پست یادآور می‌شود که حساب تویتری که ظاهرا متعلق به یکی از مظنونان توطیه میشیگان است، پر از شعارهای ضد مهاجرتی، تمجید از ترمپ و درخواست برای پیگرد قانونی هیلاری کلینتون است.
پس از اینکه اف.بی.آی از توطیه علیه ویتمر پرده برداشت، ترمپ با ارسال تویت به قربانی حمله کرد و از او خواست از این تروریست‌های داخلی دل‌جویی کند: «فرماندار ویتمر! آغوش منطقۀ خود، مکاتب و کلیساها را باز کنید.»
این رییس جمهوری کسی است که هر زمان مسلمانی دستگیر می‌شود سریعا تروریزم را محکوم می‌کند، اما به‌ندرت پیش آمده که از این واژه برای توصیف افراط‌‌گرایان خشن سفیدپوست استفاده کند.
کم‌تر از دو هفتۀ پیش، ترمپ به پسران مغرور (یک گروه افراطی که با ناسیونالیسم سفیدپوست مرتبط است) گفت: «عقب بایستید و کنار بمانید.» پسران مغرور خوشحال شدند. ترمپ پس از اینکه وانمود کرد که نمی‌دانسته پسران مغرور چه کسانی هستند، سرانجام با فشردن دندان‌هایش روی هم گفت که آن‌ها را محکوم می‌کند، اما او هنوز در مورد ریتن‌هاوس که به یک شخصیت محبوب در میان راست‌گرایان تبدیل شده، حرفی نزده است.
ترمپ اعتبار جنگ علیه دولت اسلامی را دارد، اما فراتر از این کاری در مبارزه علیه تروریزم نکرده و حتی می‌توان گفت با افزایش تروریزم داخلی باید بیش‌تر شرمنده باشد تا مغرور.
مایلز تیلور، رییس ستاد سابق وزارت امنیت داخلی ترمپ، حق دارد که بنویسد: «تویت‌های رییس‌جمهور به تروریزم دامن می‌زند.»
