رزاق مامون/ گزارش‌نامه افغانستان
ادبیات جنگ‌طلبانۀ حنیف «اتمر» فاش می‌کند که وضع بسیار جدی و تعیین‌کننده در حال شکل‌گیری است. پروژۀ عربستان، پاکستان و ترکیه با سرعت بالا به حرکت افتاده است.
سه روز پیش، قوماندان قندهار پرچم طالبان را بلند کرد؛ در تازه‌ترین مورد، پرچم دفاع از تروریزم به طور رسمی از ارگ بالا شده است.
حنیف اتمر که به رفتار اغلب حلزونی شهره بود، در واکنشی بی‌پیشینه، بر تمامی اردوگاه ضد طالبان و تروریزم از آدرس «مردم و دولت افغانستان» اعلان جنگ داد. اشتباه حنیف اتمر، افزون‌تر و عمیق‌تر از رازق قندهاری و حامد کرزی است.
رازق، لااقل در سطح عالی رهبری دولت قرار ندارد و در نهایت یک ملیشه است. حامد کرزی نیز یک آوارۀ سیاسی است. اما حنیف اتمر، در یک حکومت مشترک ضد طالب و تروریزم با نیروهای ضد طالب در ائتلاف قرار دارد.
به نظر من، خروش حنیف اتمر از منظر نیروهای ضد تروریزم، نا به هنگام، اما (احتمالن) از نظر ارگ‌نشینان، یک صداکشی به موقع است؛ با این استدلال که اکنون حکمتیار و وعده‌های بزرگ عربستان را با خود دارند!
یک آدم نیمه باسواد نیز اگر فرمایشات وحشتناک حامد کرزی در دفاع از دهشت‌افگنی و تروریزم را بخواند؛ به نام انسانیت (افغانیت و اسلامیت هم به کنار) اگر صاحب وجدانی نیمه خواب هم باشد؛ به مخالفت و دادخواهی برمی‌خیزد؛ مگر گپ به جایی رسیده که شورای امنیت ملی در دفاع از نظریه‌های تروریستی که موجودیت افغانستان را با خطر مواجه می‌کند، قرار می‌گیرد. حالا دیگر همه نقاب‌ها از چهره‌ها نوبت به نوبت کنار می‌رود.
این اشتباه هرگز جبیره نخواهد شد؛ و نوعی بوی یک جنگ داخلی تمام عیار از آن به دماغ می‌زند. این اقدام تعرض به خون هزاران نفری است که در جنگ علیه تروریزم جان می‌بازند.
ما در هفته‌های اخیر پیوسته خبرهای تایید شده از شبکه‌های دیداری را مشاهده می‌کنیم که همه روزه ( به تایید سازمان ملل متحد) حدود ده هزار نفر از مرز تورخم از خاک پاکستان به داخل افغانستان عبور داده می‌شوند. در حالی که در آستانۀ زمستان، نه سرپناهی هست؛ نه نان، نه شغل و نه هیچ ضمانتی برای زنده ماندن. پاکستان کمپ‌ها را تخلیه کرده و انبوهۀ انسانی را به افغانستان می‌ریزد.
در این ماجرا چه اسراری نهفته است؟
ظاهرن، حنیف اتمر به کمک ترکیه، پاکستان وعربستان، روی همین تحولاتی که دیگر از چشم هیچ کسی نهان نمانده‌اند، حساب باز کرده است.
به ادبیات سراسر کین‌توزانه و تحریک‌آمیز حنیف اتمر توجه کنید که از دفتر «شورای امنیت ملی» انتشار یافته است: «ملت و دولت افغانستان به حلقات مزدور، افغانستان‌ستیز و بیگانه‌پرست اجازه نخواهند داد که با ادامۀ بی‌احترامی و توهین به شخصیت‌های ملی افغانستان، از باداران خارجی خود منفعت ناروای سیاسی را کسب و کمایی نمایند.»
حالا کسی بیاید یک کندک مفتی، قانون‌گزار، تحلیل‌گر، مسوول، غیرمسوول، مناظره‌گر و … را گرد آورد تا پارادوکس قاطی‌شده در این عبارت کاملن جنگ‌طلبانه را حلاجی، تبیین، تحلیل و سره و ناسره کند. خمیرۀ عصبیت در این جمله کوتاه تا چه حدی غلیظ و سوزناک است!
بدبختی تاریخی افغانستان را بنگرید که حالا تکت لاتری برائت و فراموشی به نام مزدوران حرفه‌یی چندین مرحله‌یی برآمده است که با سه قلاچ زبان، مردمی مسکین، کشتی شکسته، شغل باخته و در به در را که فقط گناه‌شان ضدیت با تروریزم پاکستانی وعربی است؛ «حلقات مزدور» خطاب می‌کنند.
حالا که شلیک اول را کرده‌اید، منتظر نباشید که آرام بخوابید و دنیا به کام‌تان باشد. منتظر همان «ملت» باشید.
