نواختن شیپور جنگ هم‌زمان با فرارسیدن فصل بهار که زمان طراوت و سرسبزی است، سخن تازه در کشور نیست و پیش از این نیز، این قاعدۀ شوم تکرار شده است.
امسال نیز تادامچي ياماموتو، نمايندۀ خاص دبیرکل سازمان ملل در افغانستان، این زنگ خطر را در نشست پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل بیان کرد.
وی که در آستانۀ برگزاری اجلاس ویژۀ این شورا، راجع به افغانستان گفته است، از وخامت اوضاع امنیتی سخن به میان آورده و از رقم‌خوردن بهار خونین در سال آینده برای ساکنان این سرزمین هشدار داده است.
واقعیت تلخ این است که متأسفانه فصل بهار و سرزندگی که هم‌زمان با تجدید حیات طبیعت و خرمی‌ونشاط هر موجود زنده است، هیولای هراس‌افگنی نیز از خواب زمستانی بیدار شده و به جان مردم افغانستان حملهور میشود.
نشانههایی از بیداری این هیولا که در جریان روزهای گذشته و هم‌زمان با گرمترشدن هوا مشاهده شد. ریختن خون دهها غیرنظامی در یک مرکز تخصصی‌درمانی و جایی که محل نجات زخمیان و بیماران است، عمق فاجعه را نشان داده و نیازمند بازنگری جدی در سیاستهای امنیتی و نظامی افغانستان و حامیان جهانی کشور است.
این در حالی است که اوضاع سیاسی افغانستان با کشور همسایه‌اش پاکستان نیز به‌شدت تیره شده و سرنخهای مذاکرۀ صلح نیز در کلافهای سردرگم آن، پیچیده و ناپیدا به‌نظر میرسد.
در‌چنین‌حالتی است که افغانستان دست به دامن شورای امنیت شده و زبان انتقاد و شکایت بر کشور همسایه می‌گشاید.
روز جمعه محمود صیقل، سفیر افغانستان در سازمان ملل نیز گفت: بيش از 20 گروه دهشت‌افگن که از حمايت پاکستان برخورداراند، با مصونيت در آن کشور زندگي مي‌کنند و مقام‌های پاکستاني از جمله پرويز مشرف، ریيس‌جمهور پيشين آن کشور، بارها پشتيباني خود را از اين گروه‌ها ابراز داشته و ادعا مي‌کنند که بر رهبران اين گروه‌ها نفوذ دارند.
اما مساله تنها این نیست. مشکل افغانستان و پاکستان با ریشههای ایدیالوژیک افراطگرایی در تفکر افراد زیادی در میان دو کشور است. ازاین‌رو به نظر میرسد، پیش‌گیری از بهار خونین و سال آیندۀ ناامن در افغانستان زمانی میسر خواهد شد که مبارزه فراگیری علیه افراطگرایی در سطوح مختلف و گسترده روی دست گرفته شود.
مبارزۀ جدی و جامع نیز در صورتی امکانپذیر است که منابع و ابزار کافی برای ریشهکنکردن پدیدۀ ترور و افراط از افکار حامیان آنان در دسترس بوده و این امر مساعدت جامعه جهانی و هماهنگی منطقه‌یی را میطلبد.
بنابراین، ضروری است دولت با اتکا به حمایتهای جهانی، راهکارهایی را روی دست گیرد که خون ساکنان این سرزمین به پای سیاستهای دسیسهگرانه و اندیشههای کورو‌افراطی ریخته نشود.
بدیهی است که در صورت روی دست نگرفتن این سیاست موثر، بازهم شاهد بهار خونین و سال آیندۀ بی‌ثبات خواهیم بود. به یقین که آسیبهای این وضعیت تنها متوجه افغانستان نشده، بل منطقه و جهان را متاثر خواهد ساخت.
