نبود تعریف روشن از دشمن، یکی از ضعفهای استراتژیک در سیاستگذاریهای چندین سال گذشته بود. این مسأله همواره مورد انتقاد کارشناسان، مردم و جامعه جهانی بود که دولت کابل تعریف دقیق و روشنی از دشمن ندارد.
ابهام در این خصوص، روند مبارزه با تروریزم را نیز با چالشهای جدی مواجه کرده بود و حتا چشمانداز روشن و نگاه واضح برای سربازانی وجود نداشت که همه روزه خون‌شان در برابر یک دشمن مشترک ریخته میشود.
اما رییس‌جمهور غنی در سخنان روز جمعه‌اش در قطعه خاص پولیس، این موضوع را به خوبی روشن کرد. از نگاه رییس‌جمهور که از جایگاه فرمانده کل قوای مسلح کشور سخن میگفت، برداشتن سلاح به هدف آسیب زدن به مصالح ملی و قانونشکنی، به معنای دشمنی با مردم افغانستان است.
وی با صراحت به نیروهای قطعه خاص گفت که دشمنانی را با همین اوصاف مورد هدف قرار داده و برای سرکوب کامل آنان اقدام نمایند.
سخنان رییس‌جمهور، دارای صراحتی بود که هیچ شک و ابهامی در آن دیده نمیشد و رهنمود کامل برای نیروهای امنیتی بود. با این وجود، هرگونه سُستی و کاستی که در کارکرد و مدیریت نبرد جاری مشاهده شود، ناشی از خلای سیاستگذاری در عرصۀ کلان نبوده و ابهام در آن، بهانه‌یی بیش نخواهد بود.
این درحالی است که پیش از این، نبود سیاستگذاری کلان و عدم تصمیمگیری در حوزههای اصلی فرماندهی، نیروهای عملیاتی را به نحوی در حالت سردرگمی قرار داده بود.
در این میان، آنچه نیازمند اقدام جدی و قاطع است، هماهنگیهای لازم برای اجرای جنگ و نبرد با دشمنانی است که از نگاه دولت و فرماندهی کل قوا، تصویر روشنی از آن ارایه شده است؛ زیرا ناهماهنگی در نهادهای مسوول، نقص دیگری بود که پیش از این روند مبارزه با تروریزم و مخالفان مسلح را با کندی و کاستیهای بیشماری مواجه کرده بود.
مسالۀ دیگر اما تلاشهای استخباراتی است که دشمنان ناشناخته را آشکار سازد؛ زیرا حملههای مرگبار خودی، راه‌اندازی حملات غیرقابل تصور از درون سازمانها توسط عوامل خودی یا همان «ستون پنجم» و عدم کشف و شناسایی آنان، از چالشهای دیگری است که همواره ملت و دولت را به سوگ مینشانند.
برای رفع این نقیصه، از یکسو، تدوین و اجرای یک سیاست منظم، قاطعانه و صادقانه نیاز است و از جانب دیگر، ایجاد پیوندهای عمیق ملی میان اقشار مختلف، نهادهای ملی و مردمی و ایجاد روحیۀ همکاری گسترده و قوی ضرورت است.
این همان چیزی است که در حال حاضر وجود ندارد. به همین دلیل علیرغم قوت روز افزون نیروهای امنیتی و تضعیف دشمنان در میدانهای رسمی جنگ، حملههای مرگبار ناباورانه که از درون ارگانهای هدف راه اندازی میشوند، شرایط را برای مردم و ملت دشوار ساخته است.
با این حساب، ضروری است تا توان استخباراتی، بسیج همگانی و سیاستگذاریهای ملی قوی، همزمان با هماهنگی نیروها و نهادهای امنیتی روی دست گرفته شود تا با تعریف روشن از دشمن، هویت دشمنان پنهان نیز فاش شده و راه روشن امنیتی فراروی ملت و دولت، ترسیم و تصویر شود.
