بر بنیاد گزارش‌ها از ولایت زابل، در حمله‌های متعددی که توسط طالبان صبح روز یک‌شنبه بر پوسته‌های امنیتی پولیس در ولسوالی «شاه جوی» این ولایت صورت گرفت، تعداد ۲۰ سرباز پولیس جان خود را از دست داده‌اند.
به گزارش دویچه‌ویله، بسم‌الله افغانمل والی این ولایت جان باختن ۲۰ سرباز پولیس را تایید کرده است.
همچنان گزارش‌ها از ولایت غزنی نیز حاکی است که روز یک‌شنبه بر سه ولسوالی در این ولایت نیز از سوی طالبان حملات مسلحانه صورت گرفته است. امین‌الله امرخیل، فرمانده پولیس غزنی این خبر را تایید کرده است.
این در حالی است که روز شنبه نیز شورشیان طالبان بر یک شعبۀ کابل‌بانک جدید در شهر گردیز مرکز ولایت پکتیا حمله‌ور شده و دست کم سه تن را کشته و ۳۰ تن دیگر را زخمی کردند.
هفتۀ پیش، پنج‌شنبه شب نیز در دو حادثه جداگانه دیگر ۱۱ پولیس کشته شدند. افزایش تلفات نیروهای امنیتی کشور هم برای ما و هم برای متحدان بین‌المللی ما به یک نگرانی تبدیل شده است.
آمار ارتش ایالات متحده امریکا نشان می‌دهد که تنها در سال ۲۰۱۶ میلادی ۶۷۸۵ عضو نیروی پولیس و اردوی ملی ما کشته و 11هزار و 777 تن دیگر زخمی شده‌اند. این بیشتر از دو برابر شمار سربازان بین‌المللی است که از سال ۲۰۰۱ به این سو کشته شده‌اند.
این در حالی است که با فرا رسیدن فصل گرما، طالبان در مناطق مختلف حملات نظامی‌شان را شدت بخشیده‌اند. اگر میانگین ارقام یادشده در نظر گرفته شود، دیده می‌شود که در هر ۲۴ ساعت بیش از ۱۵ سرباز پولیس جان خود را از دست می‌دهند. امکان دارد تلفات نظامیان در اردوی کشور عین رقم را احتوا کند.
چرا نیروی امنیتی کشور، همه روزه تلفات سنگینی را در برابر نیروهای شورشی متحمل گردند که به لحاظ تجهیزات و مهارت‌های نظامی به مراتب در وضعیت ناچیزی قرار دارند؟
لابد، مدیریت نادرست، عدم هماهنگی و فساد گسترده در سطوح مختلف نیروهای دفاعی کشور از سطح وزارت‌خانه‌های امنیتی تا بلوک و تولی سبب این همه تلفات سنگین بر فرزندان وطن می‌شود.
یکی از وعده‌های جدی رییس‌جمهور غنی در ابتدای کارش، از میان برداشتن فساد در دستگاه‌های دولتی به‌طور عام و محو فساد در نهادهای نظامی و امنیتی کشور به‌طور خاص بود. اما حالا که بخش اعظم دوره ریاست جمهوری او گذشته و تنها دو سالی دیگر باقی مانده، نه تنها کاری در بخش مبارزه با فساد در دستگاه‌های امنیتی کشور صورت نگرفته که افزایش و گسترش فساد، نهادهای امنیتی کشور را فلج کرده و همه روزه بر اثر این پدیدۀ زشت در دامن نهادهای امنیتی، ده‌ها جوان میهن به کام مرگ می‌روند.
کاهش تلفات نیروهای امنیتی از نیازهای اساسی و جدی در ساختارهای نهادهای امنیتی است؛ زیرا افزایش بیشتر تلفات نیروهای دفاعی کشور قابل برتابیدن نیست و خطرهای جدی را برای نظام و در کل برای دولت در پی دارد.
بهتر است مسوولان ارشد نهادهای امنیتی و به‌خصوص رییس‌جمهور غنی که حالا تمام امور را به‌دست خود گرفته، بنای کارهای قومی و تیمی را کنار گذاشته، اصلاحات گسترده و جدی را در نهادهای امنیتی روی دست گیرند، کار را به اهل کار بسپارند و شایستگی را سرلوحه کار این نهادها بسازند. در غیر این، اگر قوای نظامی تمام کشورهای جهان هم در عقب نیروهای امنیتی ما قرار داشته باشند، کاری از پیش برده نخواهد شد. چون وقتی نان و گلولۀ سرباز دزدی شد و سنگرش به فروش رسید، از دست سرباز محاصره‌شده و گرسنه با دست خالی چیزی برنمی‌آید.
بنابراین ریفارم در سکتور امنیتی کشور هیچ گونه حرکت‌های قومی و تیمی را برنمی‌تابد و نیاز مبرم احساس می‌شود که دست کم در این سکتور با اصل شایستگی و اهلیت برخورد گردد.
