در پی چهارشنبۀ سیاه که صدها هم‌وطن ما به خاک‌وخون کشیده شد و حادثاتی که بعد از آن اتفاق افتاد، فضای عمومی به‌شدت التهاب‌آور و متورم از تفرقه‌های قومی و جریانی می‌نماید.
تروریستان و دشمنان کشور نیز با استفاده از فضای شکل گرفته، دست به جنایات‌های پی هم زده و بر شدت و التهاب وضعیت افزودند. در جهت دیگر، طرف‌های متعارض منافع سیاسی در تلاش‌اند که این خلای ایجادشده را با سمت‌وسودهی به سوی منافع شخصی خود رنگ‌وبوی قومی داده پر نمایند.
هرچند مردم افغانستان بارها پاسخ‌های روشنی به چنین پیش‌آمدها داده و تجارب سفیدی از خود به‌جا گذاشته‌اند، ولی باز هم منهدسان بحران و تعارض منافع سیاسی، به‌دنبال منافع شخصی‌شان در پی شکل دادن خطرهای بالقوه‌یی هستند که نباید دست کم گرفته شوند.
بدتر اینکه فضای مجازی که ابزاری برای سامان‌دهی و ترویج افکار عامه در عصر نوین می‌باشد، این روزها به‌شدت متورم از تنفرها و تفرقه‌افگنی‌های قومی است.
نباید فراموش کرد که افغانستان نوین به مساعدت جهان و کمک‌های نظامی‌ومالی بیش از صد کشور و قربانی و تلاش فراوان مردم به میان آمده است.
اما این همه تلاش‌ها را با توجه به فضای ملتهب به‌وجود آمدۀ ناشی از عدم مدیریت درست رهبران حکومت وحدت ملی، دشمنان می‌توانند به راحتی نقش بر آب کنند و ملت را به سوی جنگ‌های میان‌گروهی و قومی سوق دهند.
قربانی‌ها و ناامنی‌ها در نتیجۀ اعمال نادرست رهبران سیاسی همه اقوام ساکن در کشور است. امروزه پشتون‌ها بیشتر از دیگران زجر عدم توسعه‌یافتگی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را می‌کشند و بیش از دیگران قربانی سیاست‌های بی‌خردانۀ رهبران پوپولست خود هستند. بیش از ده سال است که جنگ در جنوب، شرق و غرب کشور همچنان جریان دارد و همه‌روزه از باشندگان این زون‌ها که اکثر پشتون هستند قربانی می‌گیرد.
وقتی پس از پانزده سال دو دختر از تمام لوی پکتیا آمادۀ مشارکت در امتحان کانکور می‌شوند و سبب فخرفروشی والی آن ولایت می‌گردند، نیم‌رخی از عمق فاجعه هویدا می‌گردد.
این بیانگر سیاه روزیی است که پشتون‌ها جز اینکه قربانی انسانی و مالی می‌دهند هیچ پیشرفتی را نصیب نشده‌اند. حتا در شمال کشور جنگ در مناطقی جریان دارد که اغلب باشندگان آن مناطق پشتون‌ها هستند و آتش جنگ درست در قریه‌های پشتون‌نشین شعله می‌کشد. معنای حرف این است که پشتون‌ها نفهیمده خود بیشتر از دیگران قربانی پدیدۀ نامیمون تروریسم هستند که در درون جامعه عقب‌مانده آنان نفوذ کرده است.
در حادثۀ چهارشنبه گذشته نیز از همۀ اقوام قربانی شدند، اعم از پشتون، تاجک، هزاره، اوزبیک و سایر اقوام. هدف نه قوم خاصی بوده و نه جریان سیاسی خاص، بل هدف مردم افغانستان بوده که مشتمل بر همه اقوام هستند.
از این روی همه داغداراند و ماتم‌دیده. نباید دنبال کسانی برویم که در جناح‌های مختلف سیاسی و قومی به‌دنبال بهره‌برداری‌های سیاسی هستند و حتا از خون مردم نیز بهره‌های سیاسی می‌برند.
مردم افغانستان به‌خصوص جوانان و نسلی که سکان‌دار همدلی اقوام برادر و هم برابر کشور هستند باید هوشیار باشند که قربانی اهداف تعارضات سیاسی سیاسیون بی‌خرد نگردند و آب به آسیاب دشمن نریزند.
وضعیت سیاسی در کشور در بیش از یک‌ونیم دهۀ اخیر هیچ‌گاه تا این حد نازک و شکننده نشده بود. در چنین شرایط اگر مسوولان امور و نخبگان سیاسی برای مهار بحران تلاش نکنند، اوضاع خیلی زود به نفع دشمن رقم خواهد خورد.
یک‌بار دیگر ایجاب می‌کند خشم‌های خود را فرو برده، خویشتن‌داری را حفظ کنیم و مشت محکمی بر دهان مهندسان اختلاف و تفرقه بزنیم که خواب ویرانی و بربادی ما را می‌نگرند.
