ریکس تیلرسن؛ وزیر خارجه امریکا پس از یک سفر جنجالی در خاور میانه، روز دوشنبه اول عقرب وارد افغانستان شد. به‌دنبال آن در اعلامیه‌یی که در صفحه فیسبوک ارگ منتشر گردید، چیزی گفته نشده که این ملاقات در کجا انجام یافته، ولی عکسی که ضمن این اعلامیه نشر گردیده، متفاوت‌تر با عکسی است که توسط وزارت خارجه امریکا منتشر شده است.
در عکسی که توسط وزارت خارجه امریکا منتشر شده، در بالای سر رییس‌جمهور غنی و تیلرسن، ساعت دیواری دیده می‌شود که دارای دو بخش است و همزمان وقت کابل و واشنگتن را نشان می‌دهد و زنگ هشدار آتش‌سوزی نیز دارد، اما در عکسی که در صفحۀ ارگ ریاست‌جمهوری منتشر شده، فوتوشاپ شده و این ساعت حذف گردیده است.
پس از آنکه این تصاویر در صفحات مجازی دست به‌دست شدند، دفتر سخنگوی ریاست جمهوری گفته که این کار به‌خاطر منافع ملی انجام شده است. این کار که بدون هم‌آهنگی با وزارت خارجۀ امریکا توسط دستگاه تبلیغاتی ارگ انجام شده، شاید هدف دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری این بوده که رفتن رییس‌جمهور غنی به میدان هوایی بگرام را از دید افکار عمومی پنهان نماید و طوری وانمود نماید که وزیر خارجه امریکا به دیدار رییس‌جمهور غنی آمده بود.
اما ساعاتی بعد افشا شد که ملاقات رییس‌جمهور با وزیر خارجه امریکا در پایگاه نظامی بگرام خارج از شهر کابل در یک اتاق بدون پنجره انجام شده بود.
نشر تصاویر دست‌کاری‌شده این واقعیت را نشان می‌دهد که متاسفانه دستگاه تبلیغاتی حکومت؛ دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری، اطلاعات واقعی و درست را به مردم نرسانده و سانسور می‌کند.
وقتی بخش عمدۀ کمک‌های ملکی و نظامی ما را ایالات متحده امریکا مساعدت می‌کند و عملا در کشور ما پایگاه‌های نظامی دارد و تمام ساختارهای ملکی و نظامی ما مستقیم به کمک‌های امریکا وابسته است، چه منافاتی دارد که رییس‌جمهور در داخل کشور خود در پایگاه نظامی امریکا در شمال کابل با وزیر خارجه امریکا ملاقات داشته باشد؟
این رفتار رییس‌جمهور ما ممکن به لحاظ عرف دیپلوماتیک ایرادی داشته باشد، اما به‌دلیل اینکه امریکا بزرگترین کمک‌کننده افغانستان است و بدون کمک‌های امریکا، حتا دولت‌داری در افغانستان ادامه نخواهد یافت، هیچ اشکالی ندارد که رییس‌جمهور چند کیلومتر در شمال پایتخت، وزیر خارجه امریکا را ملاقات نماید.
در حالی‌که بحث امنیتی در کابل هم جدی است و ممکن وزیر خارجه امریکا به‌دلیل ملاحظات امنیتی نخواسته وارد کابل گردد و از این رو، رییس‌جمهور ما به‌عنوان بزرگترین دریافت‌کنندۀ کمک امریکا نزد وی شتافته است.
ولی پرسش جدی این است که دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری چرا اطلاعات را به شکل سانسورشده و نادرست به مردم می‌دهد؟
آیا سانسور اطلاعاتی کار همیشگی این دفتر است؟ اگر واقعیت این باشد که اطلاعات مربوط به ریاست‌جمهوری همیشه این‌گونه سانسور شده و ناقص و نادرست به مردم می‌رسند، پس وای به حال این مردم و بدا به حال این رییس‌جمهور!
هرچند دروغ‌های به اصطلاح مصلحت‌آمیز همیشه از آدرس حکومت‌ها به مردم تحویل داده می‌شوند و حکومت افغانستان هم که در این خصوص قطعا ریکارد دارد، ولی با این افتضاح، مردم پس از این چگونه به اطلاعات درست و موثق «چوپانِ دروغ‌گو» باور کنند؟ آیا در سه سال گذشته هم دستگاه تبلیغاتی ارگ به مردم پیوسته دورغ تحویل داده است؟
حالا این کار با هم‌آهنگی خود رییس‌جمهور شده باشد با بدون هم‌آهنگی، در هر دو صورت مشکل خود را دارد و نوعی خاک به چشم مردم زدن است.
اگر رییس‌جمهور نمی‌داند که دستگاه اطلاعاتی‌اش پیوسته مصروف دروغ‌پراگنی است، افسوس به حال این رییس‌جمهور، و اگر او می‌داند و خود دستور می‌دهد، افسوس به حال ملتی که رییس‌جمهور به مردم‌اش جز دورغ، شعار و فریاد چیزی دیگری ندارد.
روی هم‌رفته «ادعای منافع ملی» کفایت نمی‌کند و باید دستگاه تبلیغاتی ریاست‌جمهوری به سانسور و دورغ آشکارا پاسخ واضح به مردم بدهد و از اینکه به شعور مردم توهین شده، معذرت بخواهد.
در غیر آن، رسانه‌های گروهی به نمایندگی از مردم افغانستان، باید دنبال این سانسور را رها نکرده، ریاست‌جمهوری را وادار به تجدید نظر در مورد دروغ‌پراگنی مسوولان دفتر سخنگویی‌اش کنند. راه سوم هم این است که دست‌کم برای مدتی دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری را تحریم نمایند تا افکار عمومی، این همه به مضحکۀ چند آدم غیر حرفه‌یی مبدل نگردد.
روزنامه راه مدنیت/ سرمقاله
