بیست‌وهشت میزان روزی است که در تاریخ ما فراموش نخواهد شد، قهرمانی مردم و حضورشان در انتخابات آیتی از شعور بود. من در آن روز “آرمان شهری” را دیدم که گاه در رویاهایم یا در کتاب‌ها خوانده بودم. صف‌های طولانی، ساعت‌های طولانی انتظار و امیدهایی برای رقم زدن فردایی بهتر … این مردم بودند که به خیابان آمده بودند و چهرۀ شهر رنگ دیگری به خود گرفته بود. در سلفی‌هایی که جوانان در صفحات اجتماعی نشر می‌کردند، در انگشتان رنگ‌شده مردان و زنان ، در انتظار پیرمردی که بیش از سه ساعت در صف رای‌دهی ایستاده بود و در وجدان بیدار هر شهروندی که پای صندوق‌های رای رفته بود.
اما این امید دیری نپایید آقای رییس‌جمهور!
در اولین ساعات شروع انتخابات؛ جنب و جوش، شوق و امید و هیجان و باور مردم به نگرانی و سوال تبدیل شد. صف‌های طولانی شکسته شد مانند تمام قوانینی که توسط مسوولان انتخابات شکسته شده بود.
در همان ساعت‌های اولیه لیست رای‌دهندگان با مراجعان مراکز مطابقت نداشت و عجیب اینکه حروف الفبا گم شده بود. ص،ض،ع،ل،م در حروف الفبا پیدا نمی‌شد.
من دیدم خانمی که سن‌اش از هشتاد سال هم شاید زیادتر بود او بیشتر از پنج اتاق رای‌دهی را رفت تا شاید نامش را در لیست رای‌دهندگان، در مرکزی که ثبت نام کرده بود را بیابد، اما متاسفانه نیافت و خلاصه با گلایه‌یی زیر لب مرکز رای‌دهی را بدون اینکه رای بدهد ترک کرد و شاید مثل او بر اثر بی‌کفایتی مسوولان انتخابات، سبب سلب شدن حق رای از هزاران شهروند کشور شد. این مشکل تا ساعت‌های دو یا سه بعدازظهر روز بیست و هشت میزان ادامه داشت و صف‌های پر شوق مردم پراکنده شد. آن وقت بود که از مرکز انتخابات هدایت آمد که بدون لیست رای‌دهندگان مردم رای بدهند و این گونه بود که قانون اول شکسته شد.
جناب رییس‌جمهور!
مردم این بار به انتخابات باور کرده بودند؛ چرا که برای اولین بار می‌خواستند انتخابات بایمتریک را تجربه کنند. این بار باور داشتند که رای پاک مردم سرنوشت را رقم خواهد زد؛ چراکه این مژده را شما به مردم داده بودید. زیر چتر حکومت و ریاست شما مردم خوش‌بین به انتخابات شدند و با همین امید پای صندوق‌های رای رفتند که با سیستم بایمتریک کسی به رای‌شان دستبرد نزند، اما در بسیاری از مناطق دستگاه‌های بایمتریک کار نکرد و یا کارمندان انتخابات کار شیوۀ درست آن را نمی‌دانستند و یا در بعضی مراکز با هدایت مسوولان مراکز از دستگاه‌های بایمتریک اصلن استفاده صورت نگرفت. مهم‌ترین قانون انتخابات هم شکسته شد. مردم بدون بایمتریک رای دادند و این گونه رای‌های زیادی به صندوق‌ها سرازیر شد و قصد شوم بسیاری از کسانی که انتظار همین را داشتند، برآورده شد و آرزوهای میلیونی مردمی که به شخص شما اعتماد کرده بودند بر باد رفت!
با بی‌درایتی مسوولان و هیات رهبری کمیسیون، انتخابات به روز دوم کشیده ش.
روز بیست و نه میزان انتخابات به شیوه‌یی برگزار شد که هزاران صندوق خیالی پر شد و حتی در یکی از ولسوالی‌های هرات یکی از کاندیداها افراد مسلح خود را به مرکز رای‌دهی فرستاده بود تا صندوق‌های خیالی انتخاباتی پر شود. قوانینی که ماه‌ها برای ساخته شدنش وقت صرف شده بود، در آنی شکسته شد و معامله جای خودش را با ارادۀ مردم تغییر داد. من مطمین هستم اخبار انتخابات به گوش شما است و همچنین من باور دارم خواست شما از انتخابات این نبوده است.
جناب رییس‌جمهور!
من باور دارم ارادۀ شما ناامیدی مردم نبوده است. ارادۀ شما این نبوده است که در روزهای بازشماری آرا صدها رای از یک حساب به حساب دیگر ریختانده شود. ارادۀ شما مطمین هستم این نبوده است که انتخابات به نفع کسانی مهندسی شود که مردم آن‌ها را نمی‌خواهند، ارادۀ شما این نبوده است که مجلس نمایندگان جایگاه تجار، مافیا و نماینده‌های غیر واقعی مردم باشد!
بیش از دو ماه از روز انتخابات گذشته است و رسانه‌ها هر روز از یک بی‌اعتمادی نو از کمیسیون‌های انتخاباتی خبر می‌دهند. در بسیاری از ولایات دروازه‌های کمیسیون‌ها بسته شده است. در بسیاری از ولایات خیمه‌های تحصن برپاست. هنوز آرای ولایت کابل اعلان نشده است. هنوز تقویم جدیدی برای انتخابات پارلمانی وجود ندارد. اینکه تا چه زمانی شمارش، بازشماری و نتیجۀ نهایی انتخابات مشخص خواهد شد، در گرو تقلبات تا هنوز نامعلوم است.
در بسیاری از ولایات مردم در تب بی‌اعتمادی به سر می‌برند و می‌گویند رای ما کجاست؟ نماینده ما کجاست؟ توسط مسوولانی که شما و مردم به آن‌ها اعتماد کرده‌اند و سوگند وفاداری خورده‌اند هرروز به چشم مردم خاک زده می‌شود و هر وعده با یک فریب و نیرنگ همراه است. هر وعده برای از بین بردن آرای تقلبی به راهی برای فرار از قانون و حق مردم بدل می‌شود.
و جناب رییس جمهور می‌دانید همۀ مردم در انتطار این هستند که تصمیم شما چیست؟ نمی‌دانم میان این همه همهمه و صدا این صدا را می‌شنوید یا نه؟
اما من فکر می‌کنم تصمیم شما در برابر تمام این ناهنجاری‌ها سکوت نخواهد بود. ما از شما انتظار تدبیر داریم. ما هنوز در انتظار این هستیم تا سکوتی که منجر به ناهنجاری‌های بعدی خواهد بود توسط شما شکسته شود.
به‌عنوان یک شهروند که شاید صدای هزاران شهروند دیگر هستم از رییس‌جمهور کشور توقع این را دارم که نه تنها چاره‌یی بجویید که این وضعیت تغییر کند و رای‌های تقلبی و متقلبان را از دایرۀ این انتخابات حذف کنید؛ بل برای اعتمادسازی دوباره به انتخابات پیش رو مسببان این وضعیت را به پنجۀ قانون بسپارید و در رهبری کمیسیون تغییر بیاورید!
قوانینی که شکسته یا دور زده شد را ترمیم کنید. هیچ دلیلی برای تعلل و تامل بیشتر نیست! آرای پاک، اراده مردم و قوانین وضع شده باید حرف اول را برای از بین بردن فساد گسترده و این خیانت بزند. بی‌کفایتی، بی‌برنامگی و طمع کاری چند فرد نباید هویت شما، این حکومت، دموکراسی و انتخابات را زیر سوال ببرد.
آقای رییس‌جمهور هنوز فرصت بازسازی اعتماد مردم هست. هنوز می‌توان یک روز باشکوه تاریخ را حفظ نمود و سنگینی این همه فساد و سیاهی را از آن پاک کرد. لطفا این فرصت را از خود و مردم نگیرید و اجازه ندهید سکوت و بی‌تفاوتی، دموکراسی نوپای کشور را به ترکستان ببرد و خانۀ ملت، خانۀ آرزوهای مردم را ویران کند!
نویسنده: سمیه رامش
