از چاپ و پخش نخستین روزنامه در افغانستان بیش از یک قرن می‌گذرد و همچنان روزنامه در جهت رشد فرهنگ و اطلاعات این سرزمین، فعال و خدمت‌گذار است. روزنامه‌ها به‌خاطر ویژگی‌هایی از قبیل ارزانی، فراوانی، نقل صحیح و دقیق اخبار، اختصار و تنوع مطالب و سادگی و روان بودن نوشته‌ها و… قادر هستند طیف گسترده‌‌یی از اقشار مختلف جامعه را تحت پوشش اطلاعاتی قرار دهند و نیز به واسطه مقبولیتی که در بین مردم دارند می‌توانند وسیله خوبی برای انتقال آگاهی‌های مختلف به ذهن مردم و ترمیم و تصحیح روابط و ضوابط موجود در جامعه باشند. جوامع امروزین، کارگزاران رسانه‌ها و به‌ویژه روزنامه‌نگاران می‌توانند به عنوان یک شریک منصف، در تحولات تاثیرگذار بوده و اعتبار خود را با حفظ واقع‌گرایی نزدیک به حقیقت حفظ کنند.
روزنامه راه مدنیت به‌عنوان یکی از روزنامه‌های پرخواننده در افغانستان جزو آن دسته از روزنامه‌هایی است که از دیرباز تاکنون در جهت حمایت حقوق شهروندان فعالیت داشته است. افغانستان با سال‌ها جنگ روبرو بوده و پس‌لرزه‌های جنگ هنوز در جان و روان افراد جامعه وجود دارد. سال‌ها خشونت و ویرانی، مشکلات فراوان اجتماعی‌اند مانند اعتیاد، فقر، خشونت، بیکاری و … را به بار آورده است.
من اصلی‌ترین رسالت روزنامه‌ها در افغانستان را بیان حقایق جامعه و مشکلات اجتماعی می‌دانم و به عنوان یکی از مخاطبان روزنامه راه مدنیت همیشه شاهد انعکاس و تحلیل مسائل اجتماعی در آن بوده‌ام. از آنجا که کاهش آسیب‌های اجماعی در جامعه نیازمند کار تحقیقی و میدانی است، باید حضور کارگزاران راه مدنیت در بین اجماع و بیرون کشیدن شالوده واقعیت از دل میدان را تحسین نمود.
چنین رسانه‌یی می‌تواند حامی زنانی باشد که در افغانستان مورد خشونت‌های جسمی و کلامی قرار می‌گیرند، چنانچه در هر شماره ردپای حمایت از زنان، کودکان و جوانان در لابه‌لای تحلیل‌‌ها پیداست.
با وجود وضعیت بی‌ثبات سیاسی و اجتماعی که جوانان را هر روز بیش از روز گذشته از جامعه دور و به مرز انزجار می‌کشاند، باید رسانه‌یی باشد تا صدای آنان را بشنود و انعکاس دهد. باید مجرای ثابت و مستحکمی بیابند تا بتوانند مشکلات و دردهای خود را در آن فریاد زنند و به گوش زورمندان برسانند. راه مدنیت، با برقرار کردن ارتباط نزدیک با جوانان که بیشترین نفوس را در جمعیت کشور دارند راهی ارزشمند را برای مشارکت اجتماعی آنان گشوده است بر علاوه صدایی برای بازگویی مشکلات و آسیب‌های آنان بوده و در آینده نیز خواهد بود.
راهی که روزنامه‌ها در پیش می‌گیرند، راه آسان و بدون فراز و نشیب نیست. اشخاصی که پیشه روزنامه‌نگاری را برمی‌گزینند در پی کسب مال و منزلت نیستند بل چیزی فراتر از ارزش‌های مادی را ارجعیت می‌دهند. وظیفه و تعهد خود را در قبال جامعه می‌دانند و برای بهتر شدن حال و روزش تمام وقت و انرژی خود را صرف می‌کنند.
روزنامه‌نگاری علاوه بر خطرات و موانعی که به همراه دارد، از جذابیت چشم‌گیری در بین افراد صاحب قلم و فرهنگ‌دوست برخوردار است. چنان نویسنده را غرق در شناخت و ابراز حقیقت‌ها می‌کند که تبدیل به تمام روزمرگی‌اش می‌شود. من نویسندگان راه مدنیت را چنین یافته‌ام.
کسانی فارغ از زرق و برق‌های روزگار که در پی کشف و انتقال حقیقت به مردم رنج دیده‌شان هستند و دانستن و آگاهی یافتن را حق مردم می‌دانند. روزنامه راه‌مدنیت از ده سال گذشته به این سو نقش مهمی در ارتباطات، تغییر دیدگاه‌ها، تغییر نگرش‌ها و حتی تغییر در سبک زندگی مخاطبان داشته است. وضاحت و روان بودن ساختار آن و حرفه‌یی بودن مدیرمسوول و تیم نویسندگان باعث شده تا در تمام این سال‌ها بتواند برای تمام اقشار جامعه مفید واقع شود و آنان را به آگاهی و انضباطی که جزیی از حقوق آن‌هاست، برساند.
من به مناسبت ده سالگی روزنامه راه مدنیت، به عنوان یک مخاطب با نگرش و رویکردی جامعه‌شناسانه، این روزنامه را در راستای اهداف و رسالش که همانا حمایت از حقوق شهروندان و جامعه مدنی‌ست، موفق می‌دانم و برای داشتن دست‌آوردهای فراوانی که در طی این ده سال داشته است، تحسینش می‌نمایم و ایمان دارم که هر روز بهتر از دیروز برای گسترش مدنیت و فرهنگ متعالی پیش خواهد رفت.
الهه موسوی؛ جامعه‌شناس
