این شهروندان هستند که می‌توانند با روش‌ها و شیوه‌های مختلف، زمینه تحرکات مخالفان را محدود و محدودتر سازند و مجال فعالیت‌های خارجی را از بین ببرند.
کابل که در سطح ولایات کشور بزرگ‌ترین جمعیت را دارا می‌باشد، از لحاظ تلفات انسانی پر تلفات‌ترین شهر افغانستان است که متاسفانه آرامش فکری و روحی در تمامی نقطه شهر دیده نمی‌شود، آن‌هم به‌دلیل وقوع رویدادهای خونین و غمناک که هر لحظه، حتا احتمال حمله تهاجمی مخالفان مسلح و یا انفجاری و انتحاری در مرکز کشور می‌رود تا این شهر را ماتم گیرد و امنیت روانی شان را بر هم بزند.
رویدادهای جنایی مانند دزدی، راه‌گیری، ترور، اختطاف، قتل‌های مرموز و ده‌ها جنایت دیگر طرف دیگر قضیه است که همواره سبب افزایش نگرانی در این شهر تقریبن هفت‌میلیونی شده است. اما مهم‌تر از همه تشدید رویدادهای هراس‌افکنانه بیش‌تر از هر موضوع دیگر نگرانی پایتخت‌نشینان را افزایش داده است.
این نگرانی‌ها به حدی است که شهروندان کابل با بیرون شدن از خانه‌های شان بسیار وحشت‌زده‌اند و با هراس گشت‌وگذار می‌کنند. حتا این وضعیت سبب بیماری‌های گوناگون روانی در میان شماری از پایتخت‌نشینان شده است. بسیاری از شهروندان کشور از ولایت‌ها و ولسوالی‌ها به این هدف به کابل آمده و پناه آورده‌اند تا از حمله‌های مخالفان مسلح در امان بمانند و درگیری نیروهای حکومتی و مخالفان مسلح برای مدتی از خاطرشان فراموش گردد؛ اما بی‌خبر از آن‌که در این‌جا نیز به‌دلیل موجودیت تهدید حمله‌های هراس‌افکنانه، بدترین وضعیت را تجربه خواهند کرد؛ تامین امنیت در افغانستان تنها یک مقوله نظامی یا تخنیکی نیست، بل ارتباط مستقیم دارد به نهادهای امنیتی و مردمی پولیس و نیروهای امنیتی کشور که هیچ‌گاهی به‌تنهایی خود نمی‌توانند امنیت را به درستی تامین کنند.
چنان‌چه منسوبین قومندانی امنیه ولایت کابل که تامین امنیت وتنفیذ قانون را درشهر و ولسوالی‌های کابل به‌عهده دارند، همواره تلاش کرده‌اند تا فضای کاملن امن و آرامی را ایجاد کنند تا باشندگان کابل بتوانند شب و روز را در امنیت نسبی سپری کنند، ولی این موضوع به تنهایی منسوبان امنیتی امکان‌پذیر نمی‌باشد. شهروندان نیز مسوولیت دارند تا از نقش برازنده و مهم را که در تامین امنیت دارند، همکاری‌های لازم را با نیروهای امنیتی داشته باشند تا نیروهای امنیتی بتوانند نقش خود را موثرتر انجام دهند.
حساس‌ترین نقش شهروندان جهت تامین امنیت در کشور حمایت و اطاعت از قوانین نافذه کشور می‌باشد. نیاز پنداشته می‌شود تا همه شهروندان از قوانین کشور که سبب تامین نظم جامعه می‌گردد اطاعت و از تخطی‌ها و خودسری‌ها خوداری کنند.
علاوه بر حمایت از قوانین نافذه کشور، حمایت و همکاری با نیروهای قوای مسلح کشور از جمله مسوولیت‌های اساسی ما می‌باشد. وقتی نیروهای امنیت کشور شب و روز برای تامین امنیت ملت بدون سکتگی وظیفه اجرا می‌کنند و در مقابل دشمنان ایستادگی کرده تا شهروندان کشور زندگی راحت بگذرانند پس چرا در امر حمایت و همکاری قوای مسلح خود که خوشبختانه برخاسته از ملت می‌باشد ابا ورزیم؛ می‌دانیم که شناسایی مجرمان در کشور به تنهایی بسیار پر هزینه و مشکل است؛ انتحار و انفجارها، ماین‌های کنار جاده و غیره اعمال دهشت‌افکنی که از سوی شبکه‌های تروریستی برنامه‌ریزی می‌شود شب‌ها و روزها را در همین شهر سپری می‌کنند، دقیقن برنامه اعمال چنین اقدامات غیر انسانی در یک روزبتواند به هدف خود برسند ناممکن است.
این‌ها در کجا و چطور خود را آماده می‌سازند؟ آیا بدون همکاری شهروندان فروخته شده ممکن است؟ هیچ‌گاهی نه، البته که با رهنمایی این افراد دست به چنین اعمال می‌زنند. بنابراین، ما نقش بسیار مهم را ایفا می‌کنیم در شناسایی این افراد؛ همکاری به دولت ودر صدد شناسایی مجرمان می‌تواند جلوگیری از بسیار واقعات وحشت‌ناک و پرهزینه بر ملت و حکومت را داشته باشد.
گاهی نیز شاهد آن هستیم که برخی‌ها از طریق رسانه‌های گروهی و استفاده از رسانه‌های اجتماعی که اختلافات را میان اقوام ساکن در کشور دامن می‌زنند که خود زمینه را برای استفاده دشمن فراهم می‌آورد. از این روی، مردم باید در صدد ایجاد وحدت و یکپارچگی دور از هرنوع تعصبات سمتی و لسانی، با درنظرداشت و اطاعت از قوانین کشور شناسایی مجرمان و اطلاع‌دهی به مسوولان جلو حادثات غمناک و وحشیانه مخالفان را که شهروندان کشور را در حلقه غم نگه‌داشته‌اند جلوگیری کنند.
سید داوود هاشمی؛ کارشناس امور حکومت‌داری
