در جغرافیایی که ما نفس می‌کشیم آن‌قدر تنور مسایل زبانی و قومی گرم است و اقلیت‌ها محروم که اندک‌ترین اقدامِ خلاف این جریان، بسیار درشت و قابل دید می‌نماید.
با این پیش‌زمینه می‌خواهم بگویم که هفتۀ گذشته برای انجام یک کار رسمی سری زدم به کمسیون مستقل اصلاحات اداری و خدمات ملکی.
واقعن اتفاق بسیار نادر بود که در بخش پذیرش این اداره با یکی از همشهریان هندوباور سر خوردم که مصروف ارایۀ خدمات به مراجعان بود.
در نخستین پلک برایم حس خوب داد و خوشحال شدم که حداقل در کمسیون مستقل اصلاحات اداری جایی برای برادران هندوباور است. اما در ادامه به این اندیشیدم که چقدر اقلیت‌های مذهبی و قومی در افغانستان محروم هستند و در بزکشی بر سر تصاحب قدرت میان اقوام و مذاهب پرجمعیت‌تر گم و گور شده‌اند.
بی‌گمان هندوباوران هم مثل ده‌ها اقلیت دیگر شهروند افغانستان است و اصولن می‌باید از تمامی حقوق شهروندی برخوردار باشند. اما شوربختانه چنین نیست و اگر می‌بود، حضور یک تن از آنان برای منِ شهروند جالب توجه نمی‌شد. بی‌تردید کار کردن هندوباوران در ادارات حکومتی از نادرات است که در نخستین پلک ما را غافلگیر می‌کند.
حالا پرسش اصلی این‌جاست که تا چه زمان در افغانستان بحث اکثریت و اقلیت و قوم و سمت و زبان ادامه خواهد داشت و بر ما حکومت خواهد کرد؟ چه زمانی ما پشتون‌ها، تاجیک‌ها و هزاره‌ها شهروند خواهیم شد؟ چه وقت ما به ابتدایی‌ترین ارزش‌های دموکراتیک دست خواهیم یافت؟
این‌ها پرسش‌هایی است که هر یک ما می‌باید از خود بپرسیم و به نتیجۀ مطلوب برسیم. امیدوارم تمامی ادارات دولتی از اقدام خردمندانۀ کمسیون اصلاحات اداری درس برابری و عدالت اجتماعی را بیاموزند و در سهم‌دهی اقلیت‌های قومی و مذهبی در ادارات دولتی و غیر دولتی سهیم شوند.
روشن است که امروزه چرخۀ مناسبات قدرت در افغانستان بر محور قوم و سمت و زبان می‌چرخد و مشکلات زیادی دامن‌گیر افغان‌هاست، اما روی هم‌رفته امیدواری زیادی نیز وجود دارد.
هنوز کسانی هم در این سرزمین نفس می‌کشند و کار و پیکار و مبارزه می‌کنند که تنها و تنها به انسانیت می‌اندیشند و قومیت برای‌شان ابدن مسأله نیست.
خوشبختانه در سال‌های پسین شمار شخصیت‌های دموکرات و روشنفکر در رده‌های بالایی دولت رو به افزایش است و کسانی که دست‌شان به خون ملت آلوده است کم کم از حریم قدرت به حاشیه رانده شده‌اند.
پیش از این شهروندان هندوباور در افغانستان از تبعیض مذهبی شکایت داشتند. نه تنها که به آنان در نهادهای دولتی و غیر دولتی به کار گماشته نمی‌شدند بل حساسیت‌ها و عصبیت‌هایی نیز در برابر آن‌ها از سوی دیگر شهروندان وجود داشت. اما خوشبختانه نادر نادری در یک اقدام نادر، استخدام این بخش از شهروندان کشور را آغاز کرده است.
امیدواریم این اقدام فقط در سطح یکی دو شخص به گونۀ نمادین باقی نماند و کمسیون مستقل اصلاحات اداری این روند را ادامه دهند. به امید روزی که کمسیون مستقل اصلاحات اداری بتواند به تمامی اقلیت‌های کشور بدون هیچ‌گونه تبعیض زمینۀ کار را در بخش‌های مختلف کارکنان خدمات ملکی مهیا سازد.
بکتاش روش
