اشاره: روزنامه راه مدنیت رخدادهای مهم فکری-فرهنگی را استقبال می‌کند. نویسندگان، روشنفکران و قلم به‌دستانی را که در حوزه اندیشه، هنر، ادبیات، جامعه مصروف قلم‌فرسایی‌اند، دست‌شان را به گرمی و نیکی می‌فشارد. مسوولیت و رسالت خود می دانیم که از رخدادهای مهم فرهنگی و ادبی حمایت جدی داشته باشیم. راه مدنیت در چند سال گذشته ستون‌هایش را در اختیار قلم به‌دستانی از این دست قرار داده است. در چند سال پسین بازار نشر و پخش کتاب کم‌کم در افغانستان رونق یافته، دانشجویان، پژوهشگران و اهل فکر و اندیشه از کتاب استقبال خوب داشته‌اند. ناشران و کتاب‌فروشان در کیفیت کارشان بازنگری داشته و همچنان شخصیت‌ها و نویسندگانی نیز برای سامان‌دهی حوزه نشر کتاب به گونۀ تخصصی دست و آستین بالا زده‌اند.
محمد حسین محمدی، داستان‌نویس سرشناس افغانستان، انتشارات تاک را بنا نهاده است که در چند سال گذشته توانسته کتاب‌های خوب و ارزشمند را به مخاطبان کتاب پیش‌کش کند.
خواستیم نگاه کوتاهی به کارنامه محمدی داشته باشیم و در ادامه، در این ستون کتاب‌هایی را به معرفی گیریم که در این اواخر چاپ و نشر شده‌اند.
محمدحسین محمدی
محمدحسین محمدی؛ نویسندۀ «انجیرهای سرخ مزار»، «توهیچ گپ نزن!»، «از یاد رفتن»، «ناشاد» و… از نویسندگان پرتلاش و نامی افغانستان است. در پانزده سال‌پسین نام محمدحسین محمدی در حوزه‌های فکری-فرهنگی همیش سر زبان‌ها بوده است. کار محمدی در بیش از پانزده سال پسین یکسره پرداختن به ادبیات معاصر افغانستان بوده است. درست به یاد دارم که سال1388وقتی محمدحسین محمدی از ایران به کابل آمد، مسوولیت خانۀ ادبیات افغانستان راه به عهده داشت و برای شناساندن ادبیات معاصر افغانستان تلاش می‌کرد. او از سال‌های قبل برای مکتوب ساختن ادبیات صدسال اخیر افغانستان برنامه داشت. کتاب‌های «فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان» و «تاریخ تحلیلی داستان‌نویسی افغانستان» را نوشته بود که امروزه برای نویسندگان و پژوهشگران حوزۀ ادبیات داستانی افغانستان مرجع مفید، معتبر و شناخته‌شده قرار گرفته است.
محمدی داستان‌نویس خلاق و پرتلاش است. با این‌که سال‌های زیاد را در غربت سپری کرده، از کشوری به کشوری پناه برده، اما افغانستان در نوشته‌ها و داستان‌هایش حضور پر رنگ داشته است. محمدی داستان‌نویسی است که از وطن می‌نویسد و برای مکتوب ساختن ادبیات امروز افغانستان برنامه دارد.
محمدی در خانه ادبیات افغانستان چندین شماره از فصل‌نامه‌های روایت (ویژه ادبیات داستانی افغانستان) و چندین شماره از فصل‌نامه‌های «فرخار» (ویژه شعر معاصر افغانستان) را به‌نشر رساند. پیش از این سردبیری ماهنامه «غچی»د(1377تا1379) برای کودکان، ماهنامه «گلستانه» (1379) برای نوجوانان و سردبیری ماهنامه طراوت را به عهده داشته است.
محمدی در 2010 در فستیوال ادبیات برلین دعوت و در آنجا داستان‌خوانی کرد. برخی داستان‌های محمدی به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، ترکی و فرانسوی ترجمه و منتشر شده‌اند.
اما این کارها برای محمدی بسنده نبود. او با خودش تعهد بسته بود که ادبیات نوین کشور را مکتوب می‌سازد و چهره جدید ادبیات را به معرفی می‌گیرد. او در یک دهه گذشته بیش از هر نهاد و مرجع فرهنگی به ادبیات افغانستان توجه کرد. کارنامه محمدحسین محمدی را در حوزه چاپ و نشر کتاب، نمی‌شود با کدام نهاد فرهنگی و یا دولتی مقایسه کرد. وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان که بزرگ‌ترین مرجع فرهنگی در کشور شناخته می‌شود سالانه مصروف پخش و نشر یک سالنامه و چند نشریۀ بی‌مخاطب است. حالا آن‌که محمدی هر سال از آدرس انتشارات تاک، بیش از صد کتاب را روانه بازار کتاب می‌کند.
هدفم از نگاشتن این اشاره‌ها این است که امسال انتشارات تاک به همت محمدی بیش از هشتاد عنوان کتاب را در حوزه داستان و شعر معاصر افغانستان در نمایشگاه کتاب تهران فرستاده که نشانگر کارنامه درخشان نویسندگان و شاعران معاصر افغانستان است. این تلاش‌ها روزنه‌های خوبی است برای معرفی و شناسایی ادبیات امروز کشور، به بیرون به‌خصوص حوزه‌های فارسی‌زبان. در اینجا از کارنامه تمام نهادها و کسانی که در حوزه‌های فکری-فرهنگی کشور صادقانه برای مردم کار کرده‌اند، قدردانی می‌کنیم. ناشرانی که با خون دل کتاب چاپ می‌کنند. به‌ویژه آقای محمدی که در تخصصی‌شدن چاپ و نشر کتاب تلاش دارد.
کتاب‌هایی که تا کنون محمدی به مخاطبان‌اش عرضه کرده است:
از یاد رفتن- رمان
ناشاد- رمان
انجیرهای سرخ مزار- مجموعه داستان
تو هیچ گپ نزن- مجموعه داستان
پروانه‌ها و چادرهای سفید- مجموعه داستان
سوره بچه‌های مسجد- کتاب کودک
یک آسمان گنجشک- شعر کودک و نوجوان
بابه غورغوری و مادر کلان خیلی خیلی پیر- شعر کودک و نوجوان
فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان- پژوهش
تاریخ تحلیلی داستان‌نویسی افغانستان- پژوهش
عظم‌الدین برکی
