مهاجرت تنها جابه‌جایی مکانی نیست؛ انسان مهاجر رنج‌ها و مشکلاتی که در وطن خود داشته را با خود به کشور مقصد می‌آورد. آرزوها را نیز همراه خود حمل می‌کند و در جامعهٔ جدید با محیط جدید مواجه می‌شود. فرایند انتخاب آغاز می‌شود: ادامه دادن یا توقف کردن.
جاوید فروتن سوژه‌ٔ این مصاحبه است. جاوید به‌زعم من توانسته است در دنیای مهاجرت، انتخاب پیشروی و ادامه دادن را برگزیند و برای آرزوهایش مبارزه کند. کسب مقام سومی در مسابقات معتبر NPC بهانه‌ای شد تا گفتگویی با جاوید فروتن داشته باشم.
ممنون که دعوت ما را برای این مصاحبه پذیرفتید، لطفا خودتان را معرفی کنید؟
ممنون از اینکه من را دعوت کردید. من جاوید فروتن، در سال۱۹۹۵ در شهر زیبای تخار به دنیا آمدم. پدرم از یک خانوادهٔ دهقان و فقیر بود و با زحمات زیادی که کشید، در نهایت توانست مکتب را به پایان برساند و وارد نظام شود و تا رتبهٔ دگروالی پیشرفت کند. پدرم همیشه ما را تشویق می‌کرد که به دنبال درس و تعلیم باشیم. من هم تا صنف دوازده در ولایت تخار درس خواندم و سپس از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ در کشور هندوستان مشغول تحصیل شدم.
در نهایت با سازمان SAVE THE CHILDREN در ولایت تخار به مدت دو سال کار کردم. با چالش‌های امنیتی که در تخار از سال ۲۰۱۸ آغاز شد، ما هم ناچار شدیم به کابل بیاییم. وقتی به کابل آمدم، فکر کردم به‌جای اینکه بیکار باشم و وقتم را تلف کنم، بهتر است درس بخوانم. بنابراین در دانشگاه تابش رشتهٔ حقوق و علوم سیاسی را شروع کردم.
در کابل، همچنین در سازمان Johanniter به‌عنوان مددکار اجتماعی(social worker) به مدت یک سال و نیم مشغول کار شدم. سپس در سال ۲۰۲۱ که دولت سقوط کرد و سازمان‌های خارجی تصمیم گرفتند که کارمندان خودشان را از افغانستان خارج کنند، من هم راهی کشور آلمان شدم.
با توجه به اینکه دو سال و نیم است در آلمان زندگی می‌کنید و به‌عنوان مهاجر با چالش‌های متعددی روبه‌رو شده‌اید، می‌خواهم از زبان خودتان بشنوم که با این چالش‌ها چگونه مواجه شدید و برخورد کردید؟
طبیعتا وقتی از جامعه‌ای مثل افغانستان که با آلمان تفاوت‌های بنیادین فرهنگی، زبانی و… دارد، مهاجرت می‌کنید و یا پناهنده می‌شوید چالش‌های متعددی در مسیرتان قرار می‌گیرد. اما خوشبختانه در خانوادهٔ ما، با زحمات پدرم، همواره شرایط تحصیل فراهم بوده است. در اینجا هم خوشبختانه توانستم در مدت زمان کوتاهی زبان آلمانی را یاد بگیرم و مشکلاتم را در دفاتر دولتی و جاهایی که نیاز بود، حل کنم.
خوشبختانه در این دو سال، علاوه بر یادگیری زبان، از آنجا که همیشه به ورزش علاقه‌مند بودم و زمینه‌های مناسب در گذشته برایم فراهم نبود، در اینجا دیدم که شرایط ورزشی خوبی وجود دارد. البته، از طرف دیگر، باید در نظر داشت که آلمان به‌عنوان یکی از کشورهای پیشرفتهٔ جهان، علاوه بر امکانات مثبت فراوان برای رشد فردی، زمینه‌های منفی و ناسالمی هم دارد. از این رو، تلاش کردم به‌دنبال جنبه‌های مثبت باشم.همچنین باید تأکید کنم که فرایند ادغام اجتماعی، پروسه‌ای آسان و سطحی نیست. در ابتدا، پیدا کردن جامعهٔ ورزشی آلمان و نفوذ در آن و جنگیدن برای قهرمانی نیز چالش‌های متعددی داشت.
خب برگردیم به موضوع اصلی مصاحبه، یعنی زندگی حرفه‌ای ورزشی شما. می‌خواهم برایمان بگویید که تا رسیدن به قهرمانی در مسابقات NPC که در اروپا و آمریکا معتبر است، با چه چالش‌هایی روبه‌رو شدید؟
من از سن ۱۶سالگی که وارد این ورزش شدم، آرزو داشتم که قهرمان شوم و به المپیا راه پیدا کنم. اما در افغانستان بسیار سخت تلاش کردم. البته باید در نظر گرفت که این ورزش، پرهزینه است و شرایطش در افغانستان برای من فراهم نبود. بعد از مهاجرت به آلمان، یادگیری زبان آلمانی وقت زیادی از من گرفت. همچنین از آنجا که متأهل و صاحب فرزند هستم، چالش‌های پیدا کردن خانه و ساختن زندگی از صفر هم بر سر راهم قرار گرفت. با این وجود، بر این چالش‌ها غلبه کردم و توانستم در مدت کوتاهی مقام سوم را در مسابقات کسب کنم.
لازم است این نکته را هم اضافه کنم که مسابقات NPC اعتبار بالایی دارد و بعد از این مسابقات می‌توان در مسابقهٔ بعدی، Pro Card را به دست آورد.
از چالش‌های دیگر من، عدم دسترسی به مربی بود. هزینهٔ مربی در اینجا بسیار زیاد است، اما توانستم از خارج از آلمان، با هزینهٔ کمتری مربی پیدا کنم. با توجه به اینکه در تجربهٔ اولم مقام سومی را کسب کردم، با انگیزه‌ای که از دوستانم گرفتم، تمام تلاشم را می‌کنم که در مسابقات بعدی بهتر ظاهر شوم.
شرح ویدیو: جاوید فروتن در مسابقه NPC در21 سپتامبر 2024 که از سوی سازمان NPC WORLD در شمال آلمان برگزار شد، در قسمت کلاسیک فیزیک مقام سوم را به دست آورد.
با توجه به اینکه شما با ورزش مأنوس بوده‌اید، ورزش چه تأثیری در زندگی شما داشته است؟ جاوید فروتنی که ورزش نمی‌کرده با جاویدی که ورزش می‌کند، چه فرقی کرده است؟
هر جوانی انرژی فراوانی دارد و در کنار تحصیل و کار، انرژی فیزیکی زیادی نیز دارد که باید آن را به مصرف برساند. به نظر من اگر آن انرژی را در ورزش مصرف نکند، ممکن است در راه‌های دیگری که موجب خسارت و اتلاف عمر می‌شود، آن را صرف کند. تجربهٔ من نشان داده است که وقتی ورزش نمی‌کردم، وقتم بیشتر تلف می‌شد. اما با ورزش توانستم با استرس‌ها مقابله کنم. ورزش به انسان حس قوت می‌دهد و اگر من ورزش نمی‌کردم، احتمالاً نمی‌توانستم زبان بیاموزم. در نهایت بدون ورزش نمی‌توانم زندگی کنم.
با توجه به شناختی که از شما دارم، می‌دانم که چند زبان را می‌دانید و آرزو دارید در آینده به مردم افغانستان خدمت کنید. لطفا بگویید چند زبان می‌دانید و ورزش چه کمکی به کارهای فکری شما کرده است؟
من به زبان‌های انگلیسی، اوزبیکی، هندی، پشتو و آلمانی صحبت می‌کنم. رویای من این است که با تجربه‌هایی که از قهرمانی کسب کرده‌ام، بتوانم در افغانستان این پیام را به مردم برسانم که در کنار تمام مشکلات زندگی، اگر می‌خواهند این مشکلات ساده‌تر شوند، باید ورزش کنند. کلید هر خوشبختی ورزش است. من می‌خواهم فرهنگ ورزش را در سراسر افغانستان گسترش دهم و به مردم این پیام را برسانم.
شما در افغانستان قبل از طالبان رشد کرده‌اید و تنها یک ورزشکار سنتی نیستید. در کنار ورزش، تحصیل و زبان‌آموزی را نیز جدی گرفته‌اید. بگویید که به‌عنوان یک ورزشکار، چه اهداف و آرزوهایی برای مردم و آیندهٔ افغانستان دارید؟
به نظر من، طالبان با سیستم کنونی‌شان، مردم افغانستان را در اسارت نگه داشته‌اند و می‌خواهند به این شیوه زندگی کنند، اما هیچ حکومتی با زور و سلاح نمی‌تواند اقتدار و بقا داشته باشد.
من به آیندهٔ افغانستان و جوانان آن امیدوارم. من یکی از جوانانی هستم که می‌خواهد افغانستان را با دولتی نوین که همهٔ جوانان در آن سهم داشته باشند، بسازیم. هدف من تنها ورزش نیست؛ ورزش وسیله‌ای است که بتوانم در جامعه نفوذ کنم و به مشکلات مردم رسیدگی کنم.
به‌عنوان سوال آخر، شما به‌عنوان یک ورزشکار چه پیامی برای جوانان افغانستان دارید؟
من از وضعیت فعلی افغانستان بسیار رنج می‌برم، به‌ویژه از اینکه زنان افغانستان از حق تحصیل، که یکی از نخستین حقوق شهروندی است، محروم شده‌اند. جامعه‌ای که نصف آن حذف شده باشد، رو به گذشته حرکت می‌کند، نه به سوی پیشرفت. در همین جامعهٔ آلمان، می‌توانیم نقش پررنگ زنان را ببینیم. پیام من به تمام جوانان افغانستان این است که صبر داشته باشند و با این چالش‌ها مبارزه کنند و از تحصیل دست نکشند.
من امیدوارم که افغانستان این‌طور نماند و جوانان از مشکلات، فرصت بسازند. من مطمین هستم که آیندهٔ این وطن را جوانان خواهند ساخت. شاعری می‌گوید:
در جاده‌ٔ هموار دویدن هنری نیست
مردانه دویدن هنری در خم و پیچ است
گفتگو: حسن واحدی
